Waarom worden kleurpotloden kleurpotloden genoemd en geen olieverfstokjes?

Als het aankomt opkleurpotloden, ze zijn ongetwijfeld bij iedereen bekend, omdat ze een essentieel tekenhulpmiddel zijn in de kunstlessen voor kinderen. Zelfs kinderen die graag tekenfilms kijken, kunnen 'Crayon Shin-chan' tegenkomen. Hoewel het een ander soort krijt is, heeft de term 'krijt' op velen een blijvende indruk achtergelaten. Het lijkt erop dat kleurpotloden in onze gedachten altijd direct verkrijgbaar zijn geweest sinds de geboorte. Hoe zijn kleurpotloden ontstaan? Wat is hun evolutionaire proces?

Volgens een rapport van Fox News hebben archeologen ontdektkleurpotlodengebruikt voor schilderkunst door oude mensen in Groot-Brittannië, daterend uit ongeveer tienduizend jaar.

Laten we eerst eens verduidelijken wat een kleurpotlood is en waarom het een kleurpotlood wordt genoemd. Een krijtje is een pen die wordt gemaakt door pigmenten met was te mengen, waarbij de was en het pigment worden versmolten en gestold, vandaar de naam 'krijt'. Kleurpotloden worden voornamelijk gebruikt voor het schilderen van kinderen, daarom worden ze ook vaak kinderkleurpotloden genoemd. Kleurpotloden hebben geen doorlaatbaarheid en zijn afhankelijk van hechting om zich op het canvas te fixeren, waardoor ze niet geschikt zijn voor zeer glad papier of karton, en ze kunnen ook geen samengestelde kleuren verkrijgen door herhaaldelijke lagen aan te brengen.

De geboorteplaats van kleurpotloden is Europa, waar de eerste "kleurpotloden"werden aanvankelijk gemaakt uit een mengsel van carbon black en olie; later vervingen verschillende poedervormige pigmenten carbon black, waardoor kleurpotloden met verschillende kleuren ontstonden. Strikt genomen zijn het geen "kleurpotloden" of oliepastelkleuren, maar eerder hulpmiddelen voor het markeren. Latere ontdekkingen onthulden dat het gebruik van was in plaats van olie in het mengsel maakte de verwerking eenvoudiger en resulteerde in een duurzamer product.

In 1864 richtte de Engelsman Joseph W. Binney de Peekskill Chemical Company op in New York, die voornamelijk producten produceerde zoals carbon black en roestrode pigmenten. In 1900 ontwikkelde het bedrijf met succes leisteenpotloden voor studenten; Kort daarna ontwikkelden ze stofvrij krijt, dat destijds zeer werd verwelkomd door leraren, waarmee ze een gouden medaille wonnen op de St. Louis Wereldtentoonstelling. Op dat moment ontdekte het bedrijf dat sommige industriële markers erg populair waren op de campus, maar deze markers waren gemaakt van carbon black en giftige stoffen die schadelijk waren voor kinderen. Daarom besloten ze na lang nadenken betaalbare, hoogwaardige en veilige kleurpotloden voor kinderen te ontwikkelen.

In 1903 vonden Edward Binney en Harold Smith gezamenlijk kleurpotloden uit. De eerste kinderkrijtjes werden geboren. Traditionele kleurpotloden hebben echter altijd de indruk achtergelaten dat ze rommelig, kruimelig, ongelijkmatig van kleur en arm van structuur zijn. Met de vooruitgang van de technologie en de toenemende vraag naar materialen in de loop van de tijd zijn ook de productietechnieken voor kleurpotloden blijven innoveren.

Kleurpotloden hebben in de loop van de tijd voortdurend verbeteringen ondergaan, waarbij verschillende aspecten zijn aangepakt, zoals verwekingspunt, sterkte en textuur, wat resulteert in een soepeler en gebruiksvriendelijker gevoel. Verbeteringen op het gebied van materiaal en ingrediënten hebben het gemakkelijker gemaakt om tekeningen van voorwerpen te verwijderen, waardoor de vervuiling van het lichaam en het milieu wordt verminderd. Productupdates en iteraties beperken zich niet langer tot verticale verbeteringen, maar krijgen steeds meer de voorkeur voor transversale samengestelde updates.

Naarmate het onderzoek vordert, zal de effectiviteit van kleurpotloden blijven verbeteren, met verminderde milieutoxiciteit, verhoogde productpersonalisatie en uitgebreide functionaliteit.